تأثیر تمرینات پیلاتس بر بیماران زن مبتلا به کمردرد مزمن

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر تمرینات پیلاتس بر میزان درد، ناتوانی و استقامت عضلان خم کننده و بازکنند? تن? بیماران مبتلا به کمردرد مزمن است که 28 بیمار زن مبتلا به کمردرد مزمن، در دو گروه تجربی (15 بیمار) و کنترل (13 بیمار) قرار داده شدند. گروه تجربی به مدت 6 هفته تمرینات تعدیل شد? پیلاتس و گروه کنترل در مدت زمان مشابه، درمان های رایج را دریافت کردند. متغیرهای درد، ناتوانی و استقامت عضلات خم کننده و بازکنند? تنه به ترتیب توسط شاخص اندازه گیری میزان درد ، پرسشنام? ناتوانی عملکردی استوستری و آزمون ایتو اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس، با عامل کووریت (پیش آزمون) در سطح 05/0 = ? استفاده شد. نتایج نشان داد که پس از شش هفته درمان، میانگین شاخص درد (024/0 = p) و ناتوانی (016/0 = p) گروه تجربی کمتر از گروه کنترل بود. همچنین میانگین میزان استقامت عضلات خم کننده و بازکنند? تنه گروه تجربی نیز بیشتر از گروه کنترل بود (001/0 > p ). باتوجه به یافته های این پژوهش، تمرینات پیلاتس در بهبود درد، ناتوانی و افزایش استقامت عضلات خم کننده و بازکنند? تنه مؤثرتر از روش های درمانی رایج برای بیماران مبتلا به کمردرد مزمن است. یافته های تحقیق حاضر، از توصی? تمرینات پیلاتس به بیماران مبتلا به کمردرد مزمن حمایت می کند.